ADG verzuimt laatste kans op behoud te benutten 02-02-2020 | Wim Martin De Amersfoortse dammers moesten in de Hoofdklasse A in de negende ronde aantreden tegen de reserves van de landskampioen. Inzet van de wedstrijd was de laatste -reële- kans degradatie te ontlopen. ADG zou met het kleinst mogelijke verschil verliezen. Maar niet nadat de ploeg enkele opgelegde kansen om zeep geholpen had. Eens te meer werd duidelijk dat dit team het hoofdklasse-niveau ontbeert. Drie nederlagen moest ADG incasseren: Fotograaf: B. Brank Marcel Everloo speelt een uiterst matig seizoen. De opbouw van de partijen is doorgaans prima, maar in het vervolg raakt hij nogal eens het spoor bijster. Zo ook ditmaal. De openingsfase was amper voorbij toen hij een damzet overzag. Dat had nog niet eens fataal hoeven zijn als Everloo correct voortgezet had. Hij kon de dam voor gelijk materiaal eraf halen, maar verzuimde dit. De ervaren Jaap Knipper kreeg de gelegenheid de dam achter de linie op te bergen en toen was het snel gebeurd. Frits Stuger boekt de laatste tijd opzienbarend goede resultaten tegen (veel) sterker geachte tegenstanders in persoonlijke wedstrijden. In de hoofdklasse verzamelde hij voor ADG echter slechts 3 punten. Tegen Rik Smit kwam er gesloten klassiek op het bord. In het middenspel had Stuger een mooie en gezond ogende formatie op het bord gebracht. In zijn ijver om te winnen verwaarloosde hij zijn lange vleugel, waarna Smit het initiatief voor de aanval kon nemen. Met slim afruilen werd de verdediging eenvoudig gekraakt en een doorbraak  was onafwendbaar. Tegenspel was nauwelijks de moeite waard en capitulatie onvermijdelijk. Fotograaf: B. Brank Jan de Ruiter tekende voor de derde nul. Opponent Rob Knevel haalde er vanaf het begin veel schijven af en leek, ook gelet op het verschil in rating, vooral geïnteresseerd in een puntendeling. Maar Jan is een vechter. Vooral gelet op het teambelang (ADG stond op dat moment met 7-9 achter) was remise eigenlijk geen optie. De Ruiter vroeg daarom eigenlijk teveel van zijn stand. Ook de klok sprak een woordje mee, op zeker moment restte de Amersfoorter nog twee seconden. En dan nog proberen winst eruit te persen. In een remisestand ontglipte hem op dat moment een afgrijselijke blunder waardoor de partij gelijk uit was. Tegenover al deze droevenis stelde ADG twee winstpartijen: Fotograaf: B. Brank Wim Martin kreeg de ‘oude’ Keller op het bord. Opvallend was dat de tegenstander relatief lang nadacht over vanzelfsprekende zetten. Nou kan dat tactiek zijn: doen alsof je niet precies weet waar het in die opening om gaat. Dat bleek echter al snel niet zo te zijn. Op de 14e zet liep de Drent in een venijnig, maar overbekend, zetje naar dam. Die werd voor een schijf verlies afgepakt, maar met veel compensatie in de stand. Dat die positie evenwel te statisch was voor kans op behoud werd door Martin aangetoond. Geduldig, doorgaans toch niet zijn sterkste kant, schoof hij de partij naar de winst. Bij Harry de Waard ontstond flankspel op het scherpst van de snede. De stelling ging gelijk op, maar nadat tegenstander Kor de Groot een voorpost innam ging zijn stelling wankelen. Harry bestookte een aantal keren deze schijf en dreigde met schjjfwinst. De Drent moest alle zeilen bijzetten, maar kon niet voorkomen dat een sterk spelende De Waard steeds gemakkelijker kwam te staan. Door een foutje in de verdediging kwam de ADG-er een schijfje voor en won even later het overmachtseindspel. De overige vijf partijen zouden in remise eindigen, maar de kansen waren voor de Amersfoorters. Zo speelde Gerrit de Bruijn een uitstekende partij tegen de op papier sterkste Drent, Jan Ekke de Vries. In een acht om acht was er zelfs sprake van groot voordeel voor De Bruijn, die op de 50e zet echter niet op zijn scherpst voortzette. Daardoor kon zijn tegenstander middels een dubbeloffer nog juist het vege lijf redden. Tegen topscorer Bert Dollekamp zocht Rutger Koetsier (ADG had de sterkst mogelijke opstelling in de arena gegooid) zijn heil in een omsingeling. Die sluipmoordenaarsstrategie kan heel effectief zijn. Zo ook hier. Het zag er in het gecompliceerde middenspel allemaal heel gevaarlijk uit voor Dollekamp. Sterker nog, na afloop bleek dat Rutger in deze fase de winst in 1 zet gemist heeft. Zoals de partij liep wist de tegenstander het gevaar te neutraliseren en de partij liep remise. Cees Strooper vocht voor wat hij waard was. Maar Siep Buurke was eigenlijk alleen maar op een punt uit. En als een redelijk sterke speler daar van meet af aan genoegen mee wil nemen is winst nu eenmaal lastig te bewerkstelligen. Cees probeerde het vanuit klassieke structuren, maar kreeg er geen vat op. In een spannende klassieke partij werden bij Ton Bollebakker tegen Berend Plijter in de beslissende fase niet de beste zetten gespeeld. Beide spelers misten kansen. De remise was daarom terecht. Bryan Brank kwam in een verschrikkelijk slecht ogende positie terecht doordat hij voor een niet bestaande combinatie vreesde. Uiteindelijk wist hij zichzelf enkele zetten later combinatief te bevrijden met remise als resultaat. Eindstand  ADG - Hijken DTC 2     9-11 Voor de gedetailleerde uitslagen klik hier.